Lab-S heeft een woning ontworpen in een schitterend rijksmonument in Utrecht. Het gebouw is een mooi voorbeeld van architectuur in de neogotische stijl en is onderdeel van een gebouwcomplex dat in 1873 gebouwd is als ziekenhuis voor gewonde soldaten. De woning bevindt zich op de eerste verdieping in het hoofdgebouw en bestaat grofweg uit twee delen.

De leefruimtes in het voorste deel van het gebouw worden gekenmerkt door de statige ruimtes met hoge plafonds en grote raampartijen. Deze ruimtes staan via een rondgang om het centrale trappenhuis in verbinding met het achterdeel van de woning met de privévertrekken op de bovenste verdieping in de kapconstructie van dit bouwdeel. Hier zijn in het interieur vooral de oorspronkelijke houten spantconstructies bijzonder.

Aan de voorzijde is er veel aandacht besteed aan het terugbrengen van oude details zoals het unieke stucplafond en het verwijderen van overtollige zaken die de statige uitstraling van de ruimtes belemmeren. Het doorzetten van de bestaande houten parketvloer zorgt voor de verbinding tussen de aparte ruimtes en brengt eenheid in de woning. Centraal in de keuken staat een groot, robuust kookeiland als eyecatcher in de ruimte. Deze valt door zijn eigentijdse uitstraling op zonder te concurreren met de originele kastenwand. Vanuit de woonkamer moest er een hoogteverschil overbrugd worden met het achterdeel van de woning. Door de trap te combineren met een grote loungehoek en kastruimte in één interieurobject wordt deze verbinding op een elegante manier tot stand gebracht.

In het achterdeel is er gekozen voor een praktische indeling. De originele houten spantconstructies zijn daarbij zoveel mogelijk in het zicht gelaten. De ruimtes hebben hier een rustige kleurstelling, zodat het sfeerbepalende houtwerk van de spanten optimaal ervaren wordt. Een kleine toevoeging zijn de strookramen in de gang. Dit zorgt niet alleen voor natuurlijke lichtinval maar ook voor een speelse visuele verbinding.

Het resultaat van de verbouwing is een comfortabel huis in een uniek gebouw, waarbij naar een balans is gezocht tussen de nieuwe woonfunctie en de originele stijlkenmerken. Hiermee wordt het eigentijdse gebruik naadloos onderdeel van de geschiedenis van de plek en kan er optimaal genoten worden van de oude én nieuwe kwaliteiten van de woning.